Leczenie odleżyn – Warszawa

Leczenia oraz pielęgnacja odleżyn – Poradnia Warszawa

Leczenie odleżyn polega przede wszystkim na chirurgicznym opracowaniu czyli wycięciu tkanek martwych. W zapobieganiu dalszemu pogłębianiu się odleżyn istotne znaczenia ma uzupełnianie niedoborów pokarmowych, witamin, cynku, żelaza i witaminy C.

Często spotykam się pacjentami u których na martwą tkankę stosowane są specjalistyczne często bardzo drogie opatrunki – jest to błąd. Rodzaj opatrunków w fazie powstawania martwicy nie ma kluczowego znaczenia, dobrze jest kiedy opatrunek zachowuje wilgotność i ma działanie przeciwbakteryjne jednocześnie buforuje kwaśny odczyn zmienionych zapalnie tkanek. Bardzo istotną rolę odgrywa odciążanie okolicy odleżyny, osiąga się to poprzez przekładanie pacjenta z boku na bok, materac i poduszki przeciwodleżynowe. Opatrunki specjalistyczne hydrożelowe, dekstranomerowe mają ogromne zastosowanie w okresie ziarninowania i naskórkowania rany odleżynowej – nie ma co od nich zaczynać. Stosowane są również alginiany opatrunki z węglem i srebrem aktywnym oraz środki enzymatycznie czynne.

Vacuterapia

Vacuterapia – leczenie opatrunkami z podciśnieniem – nadaje się do niewielkich odleżyn położonych w miejscach dostępnych dla takiej terapii. W praktyce niewiele odleżyn da się leczyć metodą podciśnieniową.

Terapia podcisnieniowa odlezyn pico smith nephew

Wycięcie odleżyny

Wycięcie odleżyn polega na oddzieleniu na ostro tkanki martwiczej, wykonywane jest skalpelem i/lub nożyczkami chirurgicznymi. Chirurg porusza się na granicy tkanki martwej i żywej. Przy prawidłowym wykonaniu zabiegu pacjent nie powinien odczuwać bólu. Po wycięciu może pojawić się przemijające krwawienie z rany – jest to bardzo pozytywny objaw świadczący o istnieniu ukrwienia tej okolicy. Krwawienie po wycięciu zatrzymuje się samoistnie.

W końcowym etapie leczenia odleżyn rozważa się przeszczep skóry, jednak jedynie w wybranych przypadkach. Doświadczenie uczy, że niewiele takich przeszczepów kończy się wyleczeniem odleżyny.

Już w XIX wieku dowiedziono, że wycinanie tkanek martwiczych przyśpiesza gojenie odleżyny. Logiczne jest, że przekładanie pacjenta, częsta zmiana pozycji osoby leżącej ma kluczowe znaczenie w profilaktyce i leczeniu odleżyn. Wraz z rozwojem badań wdrożono profilaktykę odleżyn we wszystkich oddziałach szpitalnych. Jednak mimo stosowania zasad postepowania z pacjentami narażonymi na ryzyko powstania odleżyn  – odleżyny nadal stanowią problem porównywalny z zakażeniami wewnątrzszpitalnymi. Na naszej stronie omówimy szeroko przyczyny powstawania odleżyn, czynniki ryzyka pacjenta z odleżyną, metody postepowania z odleżynami, sposoby gojenia odleżyn. Warto pamiętać czytając to opracowanie, że nie ma jednej dobrej metody zapobiegania odleżynom, nie ma te z idealnego opatrunku na odleżynę. Nie kwestionowaną metodą leczenia odleżyn z martwicą jest wycięcie tkanek martwiczych – tak zwane wycięcie odleżyny.

Czynniki sprzyjające powstawanie odleżyn:

• Typ budowy ciała – osoby szczupłe niedożywione, mające zanikowa tkankę podskórną w okolicy krzyżowej i pięt.
• Unieruchomienie – czynnik często związany z choroba podstawową, zwykle nie dający się usunąć. Jedynie częste zmiany pozycji przekładanie pacjenta z boku na bok. Stosowanie materaca przeciwodleżynowego jest zawsze wskazane.
• Stan odżywienia – Czynnik często związany z wiekiem lub chorobą przewlekłą wyniszczającą organizm. Dąży się do uzupełnienia niedoborów żywieniowych u takich pacjentów. Stosowane są preparaty odżywcze zawierające duże ilości białka np. Cubitan Nutricia.
• Nietrzymanie moczu – zapobieganie moczeniu polega zwykle na założeniu cewnika Foley’a do pęcherza moczowego.
• Nietrzymanie kału – zapobieganie jest trudne, dbałość o prawidłową dietę, regulacja oddawania stolca i natychmiastowa toaleta po zanieczyszczeniu łagodzą skutki nietrzymania stolca.
• Obecność infekcji – wszystkie odleżyny III stopnia są zakażone bakteriami w tym bakteriami beztlenowymi, stosowanie antybiotyków w leczeniu odleżyn ma zastosowanie jedynie w przypadkach uogólnionego zakażenia i zależy od decyzji chirurga opracowującego ranę odleżyny.
• Płeć – kobiety są dwukrotnie bardziej narażone na powstawanie odleżyn, trzeba też wziąć pod uwagę, że kobiety statystycznie dłużej żyją a odleżyna to choroba ludzi starych.
• Wiek – wraz z wiekiem jesteśmy słabsi i mniej aktywni ruchowo, krew krąży słabiej w zmienionych miażdżycowo naczyniach, skóra cieńczeje, tkanka podskórna zanika tym samym skóra bardziej jest narażona na odleżyny.
• Wpływ leków – takich jak aminy katecholowe, sterydy, cytostatyki.
• Ciężka choroba podstawowa – ciężki stan pacjenta unieruchamia go w łóżku, krew słabiej odżywia tkanki i odleżyny powstają często w ciągu kilku godzin.

Na szczególna uwagę zasługują czynniki sprzyjające powstawaniu odleżyn występujące u ludzi starych: Zmniejszona ilość tkanki podskórnej, słaba elastyczność skóry, niedożywianie, trudności w utrzymaniu higieny, obniżenie poczucia bólu, gorsze ukrwienie tkanek, osłabienie ruchomości – odruchów obronnych.

Odleżyny leczenie i zapobieganie

Odleżyny są problemem ludzi starych i obłożnie chorych. Odleżyna pojawia się najczęściej u pacjentów długotrwale unieruchomionych. Nazwa łacińska odleżyny – decubitus pochodzi od łacińskiego określenia leżeć płasko.

Dzięki pierwszym badaniom prowadzonym w XIX wieku dotyczącym mechanizmów powstawania odleżyn zwrócono uwagę na takie czynniki jak wilgotność skóry u pacjentów nietrzymających moczu oraz ucisk spowodowany leżeniem w jednej pozycji.

Odleżyny stopnie powstawanie (grafika)